Chorzów dawniej i dziś

Hotele

W przededniu I wojny światowej miasto Królewska Huta i gmina Bismarckhütte, czyli Hajduki, posiadały łącznie siedem dużych hoteli. W okresie międzywojennym ich liczba wahała się od czterech do pięciu. W czasie II wojny światowej funkcjonowały już tylko trzy hotele, a po wojnie pozostał jeden.

Początki królewskohuckiego hotelarstwa sięgają XVIII wieku, ale wówczas były to raczej oberże niż hotele w pełnym tego słowa znaczeniu. Jego rozwój nastąpił na przełomie XIX i XX wieku. Zapewne jednym z najstarszych był Hotel Wandla przy obecnej ulicy Katowickiej 64 (wtedy nr 5), w którym w dniach 12-13 listopada 1868 roku odbyły się pierwsze wybory komunalne w nowo powstałym mieście. W tym czasie istniał również w rynku (obecnie nr 8) hotel „Zur Schwarzer Adler „ (Pod Czarnym Orłem). Obecnie znajduje się w tym miejscu kamienica czynszowa. Z tego samego okresu pochodził nieistniejący już dziś hotel „Deutsches Haus”(od 1923 roku Dom Polski) znajdujący się po drugiej stronie kościoła św. Jadwigi od ulicy Wolności. Nie wiadomo jak wyglądał, dokumenty wskazują jednak na to, że był m.in. siedzibą Królewskohuckiego Kółka Towarzyskiego oraz miejscem wielu ważnych wydarzeń politycznych – zwłaszcza w okresie plebiscytowym.

W 1871 roku wybudowano hotel „Zur Königshütte” (od 1922 roku Dom Ludowy) przy obecnej ulicy 3 Maja 6. Ten niewielki, jednopiętrowy budynek bardzo szybko rozbudowano. Okolony został dość dużym ogrodem. Z tyłu znajdowały się zabudowania gospodarcze oraz stajnie, na parterze – sale restauracyjne, na piętrze – pokoje gościnne. Przedłużeniem restauracji stała się weranda od strony ogrodu, drugiej wybudowano salę taneczną wysoką na 7,5 metra. Hotel stanowił centrum życia społeczno – towarzyskiego mieszkańców północnej części miasta. W latach 1945-1998 mieścił się tu Zakładowy Dom Kultury „Konstalu”. Obecnie parter budynku zajmuje sklep meblowy.

Pod koniec XIX wieku powstał Hotel Dworcowy „Bahnhofshotel” przy ulicy Dworcowej 4. Ten trzypiętrowy budynek z oficynami (kuchnia i pomieszczenia gospodarcze) z tyłu w odróżnieniu od innych hoteli śródmiejskich nie posiadał sali tanecznej i przyhotelowego ogrodu, co znacznie obniżało jego standard w oczach gości. Istniał do II wojny światowej.

W 1894 roku w pobliżu ratusza wybudowano reprezentacyjny „Parkhotel” (Hotel Parkowy, od 1922 roku „Monopol” i „Śląski”), usytuowany w sąsiedztwie Parku Hutniczego na rogu obecnej ulicy Powstańców. Był dwupiętrowy i miał spadzisty dach pokryty dachówką. Na mansardowym poddaszu znajdowały się pomieszczenia gospodarcze i pokoje dla personelu. Do budynku prowadziły dwa wejścia – szerokie do restauracji oraz wąskie do hotelu. W piwnicy znajdowały się: winiarnia, tzw. lodówka, cztery kuchnie, pralnia i kotłownia. Sala taneczna wysoka na dwa piętra miała wyjście na taras i przyhotelowy ogród. W 1935 roku salę taneczną przebudowano na kino „Delta”. Hotel został ostatecznie zlikwidowany w pierwszej połowie lat 30-tych. W czasie wojny w kawiarni odbywały się cotygodniowe dancingi.

Wybudowany w 1890 roku Hotel Graf Reden był przez kilkadziesiąt lat najbardziej znany w mieście. Stanowił nie tylko ośrodek życia kulturalnego miasta, ale i naukowego. Hotel był również miejscem imprez sportowych. Odbywały się w nim turnieje szachowe i walki bokserskie.

Najdłużej funkcję hotelową pełnił budynek z 1911 roku przy ulicy Wolności 27. Początkowo był trzypiętrowy. Później dobudowano jeszcze szczyt. Do wnętrza prowadziły dwa wejścia: szerokie do restauracji i węższe do hotelu. Hotel „Reichshof” (1922-1939 Hotel Polski, po wojnie Hotel Miejski do 1985 roku) był w okresie plebiscytowym centrum życia politycznego miejscowych Polaków, a potem ośrodkiem ich życia towarzyskiego. Hotel gościł m.in. prezydenta RP Ignacego Mościckiego. W sąsiedniej gminie Hajduki najbardziej prestiżowym hotelem był od 1898 roku „Zur Grünen Eiche” (Pod Zielonym Dębem), w latach 1903-1922 „Zur Eisernen Kanzler” (Pod Żelaznym Kanclerzem) od 1939 roku Hotel Śląski, usytuowany w dwupiętrowym narożnym budynku obok ulic Armii Krajowej i Bojowników o Wolność i Demokracje. Na jego tyłach rozciągał się duży ogród z przepływającą przezeń rzeką Rawą. Obecnie jest to kamienica ze sklepami na parterze.

Tomasz Breguła w oparciu o:

– Zeszyty Chorzowskie – Zbigniew Kapała

Echo Chorzowa, informacje, wiadomosci, aktualnosci